ကျွန်တော်နှင့်မြစ်ဆုံ

တလောကကျောင်းနေဖက်သူငယ်ချင်းတစ်ဦး၏နေအိမ်မှာကိစ္စတစ်ခုဖြင့်သူငယ်ချင်းလေးငါးဆယ်ယောက်တွေ့ဆုံ ဖြစ်ကြ၏။ ထိုအထဲမှတစ်ဦးကကျွန်တော့်ကိုနုတ်ဆက်ရင်း ဒေါသလျှော့ဖို့ပြောသည်နှင့်ကြုံလေသည်။ ရုတ်တရက်သူဘာကိုဆိုလိုမှန်းမသိသော်လည်းတခဏအတွင်းသဘောပေါက်မိပါ၏။ ကျွန်တော်ရေးသမျှဒိုင်ခံဖတ်ကာအဖိုးတန်ကွန်မင့်များဖြင့်အားပေးလေ့ရှိသူမို့သူပြောသောဒေါသဆိုသည်မှာစာပေဒေါသဖြစ်မည်။ သူကသည်အတိုင်းရှင်းပြသလိုကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်းသိနေသည်။ နာကျင်မှုတိုင်းကိုဥပက္ခာပြုချင်ပြု မပြုလျှင်ဟာသလုပ်ပစ်နိုင်လောက်အောင်ပါရမီဓာတ်ခံမရင့်သန်သူမို့ သည်ဘက်ပိုင်းကျွန်တော်ရေးသမျှအနည်းနှင့်အများဆိုသလိုဒေါသ စွက်နေမည်မှာသေချာ၏။ ထို့ကြောင့်သူပြောသည့်စကားအားဖြောင့်ကွယ်ကွယ်လျက်သာလက်စသတ်ခဲ့ရလေသည်။

ထိုအကြောင်းပြန်ပြောသည်မှာအကြောင်းရှိပါ၏။ ယခုခေါင်းစဉ်ကိုမြင်သည်နှင့်အနှီမိတ်ဆွေအပါအဝင်ဖတ်ရှုသူအချို့တို့၏ စိတ်အလျဉ်မှာဒီလူတော့လုပ်ပြန်ပြီဟုအထင် ရောက်နိုင်ကြောင်းတွေးမိသောကြောင့်ဖြစ်လေသည်။ ခေတ်အဆက်ဆက်မြစ်ဆုံဆိုသောအမည်နာမသည်သာယာခြင်းအေးမြကြည်လင်ခြင်းငြိမ်းပျော်ရွှင်ခြင်းများနှင့်တစ်ထပ်တည်းကျလွမ်းတဖွယ်ဖြစ်ခဲ့ရာ ပြီးခဲ့သောကာလတစ်ခုမှစတင်ကာ နာကျင်နာကျည်းယူကြုံးမရစရာတွေတစစဖုံးလွှမ်းလာသည်မို့ယခုသို့ထိုအမည်စာတမ်းထိုးလိုက်သည့်အခါ ရုတ်တရက်ကျွန်တော်များရာဇဝတ်အိုးတုတ်နှင့်ထိုးတော့မှာလားဟု ထင်စရာအကြောင်းလည်းရှိနေသည်။

သို့သော်ထိုမြစ်ဆုံသည်ကျွန်တော်နှင့်မနီးစပ်မကျွမ်းဝင် အဝေးမှလွမ်းမောချစ်ခင်မိသည့်တိုင် ရောက်ပင်မရောက်ဖူးချေ။ ထိုမြစ်ဆုံကိုအကြောင်းပြုလျက် ရွှေဘုန်းတော်တိုးပါလို့ငွေမိုးတွေရွာလောက်အောင်အကျိုးစီးပွားမယှက်နွယ်သလိုစောစောကပြောသကဲ့သို့ရာဇဝတ်အိုးတုတ်နှင့်ထိုးရလောက်အောင်လည်းဉာဏ်မမီပါ။ ပြောလိုသည်မှာထိုမြစ်ဆုံသည်တခုတ်တရစာဖွဲ့ချင်လျှင်ပင်လက်လှမ်းမမီကျွန်တော်နှင့်မအပ်စပ်ဟူ၍ဖြစ်ပါသည်။ ယခုဖေါ်ပြအံ့သောမြစ်ဆုံသည်ကားကျွန်တော်ကျွမ်းဝင်ခဲ့ဖူးသောခွဲခွာခဲ့ရသည်မှာကြာသည့်ပြင်လောကကြီးမှာရှိပင်ရှိသေးရဲ့လားမသေချာသောမြစ်ဆုံဖြစ်ပါသည်။ ကျွန်တော့်ဒီဇင်္ဘာအလွမ်းစာမျက်နှာထဲမှာအထင်ကရကျန်ရစ်ကာ နာကျင်မှုကင်းကင်း ဆွတ်ပျံ့ခြင်းအတိဖြင့်ပြီးသောမြစ်ဆုံလည်းဖြစ်ပါ၏။ အသို့နည်း။

​ကျွန်တော်တွယ်တာသောဝန်ထမ်းဘဝနိဋ္ဌိတံခဲ့ရာဌာနသည်ကိုလိုနီခေတ်တုန်းကမြန်မာတွင်မကကမ္ဘာတွင်လှပစွာဧရာဝတီဖလိုတီလာဟူသောအမည်နာမဖြင့်ကျော်ကြားခဲ့ဖူးသည့် ပြည်တွင်းရေကြောင်းပို့ဆောင်ရေးဌာနဖြစ်လေသည်။ လွတ်လပ်ရေးခေတ်တွင်စောစီးစွာပြည်သူပိုင်အသိမ်းခံရပြီးနောက်ဖွဲ့စည်းပုံအမျိုးမျိုးအမည်နာမအပြားပြားပြောင်းလဲလျက်လှုပ်ရှားလည်ပတ်ခဲ့သည့်တိုင် ဧရာဝတီဟူသောအမည်ရင်းဖြင့်ယနေ့တိုင်အသိအမှတ်ပြုခံရဆဲဖြစ်သလိုပြောင်းလဲလာသောပို့ဆောင်ရေးနည်းနာနှင့်မူဝါဒလောကဓံတွေအကြား အများ နည်းတူရုန်းကန်ရင်းရှင်သန်နေဆဲအဖွဲ့အစည်းတစ်ရပ်လည်းဖြစ်ပါ၏။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ဝန်ထမ်းဘဝနေဝင်ခဲ့ရာထိုဌာနသည်ကျွန်တော့်ဘဝသစ်တစ်ခုအစပြုခဲ့ရာဌာနလည်းဖြစ်နေ၏။ ထိုမှာကျွန်တော်အိမ်ထောင်ကျခဲ့သည်ကိုး။ ယခုပြောမည့်ဇာတ်လမ်းကယင်းနှင့်နှီးနွယ်နေသည်။

ဘွဲ့ရပြီးပြီးချင်းမီးရထားမှာတစ်နှစ်ခွဲ၊ ရေနံမှာတစ်နှစ်၊ ထို့နောက်ဝန်ထမ်းရွေးချယ်လေ့ကျင့်ရေးအဖွဲ့၏ခန့်အပ်မှုဖြင့်ဧရာဝတီသို့ကျွန်တော်ရောက်သည်။ သည်မှာလည်းလုပ်ခဲ့ဖူးသမျှကိုလိုနီခေတ်အထင်ကရစီးပွားရေးအဖွဲ့အစည်းတွေမှာချည့်ဖြစ်ခြင်းကတိုက်ဆိုင်နေပြန်သည်။ ဧရာဝတီပိုင်သင်္ဘောကျင်းငါးကျင်းရှိသည့်အနက်ရန်ကုန်တစ်ဘက်ကမ်းဒလသင်္ဘောကျင်းမှာတာဝန်ချထားခံရသည်။ အစပိုင်းတွင်ကျွန်တော်နေထိုင်ရာစမ်းချောင်းမှနေ့စဉ်အလုပ်ဆင်းအလုပ်တက်ပြုသော်လည်း သုံးလေးလအကြာမှာ သင်္ဘောကျင်းဝင်းအတွင်းရန်ကုန်မြစ် ကမ်းနဘေးဝယ် အစီအရီဆောက်လုပ်ထားသည့် ကိုလိုနီလက်ကျန်အရာရှိအိမ်များအနက် အိမ်တစ်ဆောင်အားလပ်သောကြောင့်ထိုအိမ်သို့ပြောင်းရွှေ့နေထိုင်သည်။ သည်မှာမြစ်ဆုံနှင့်ရင်းနှီးရ၏။ မြစ်ဆုံဟူသည်အရာရှိအိမ်ယာနေမိသားစုများရန်ကုန်သို့ကူးသန်းသွားလာသည့်အခါအပို့အကြိုလုပ်ပေးရသော မော်တော်ဘုတ်တစ်စင်း၏အမည်ပင်ဖြစ်သတည်း။

သင်္ဘောကျင်းမြစ်ဘက်မျက်နှာစာမှာဆိပ်ခံနှစ်ခုရှိသည့်အနက်တစ်ခုကို ရန်ကုန်ဘက်အလုပ်သမားအကြိုအပို့အပါအဝင်ကိစ္စရပ်များအတွက်အသုံးပြုပြီးသင်္ဘောလတ်တစ်စင်းစီစဉ်ပေးထား၏။ ကျန်ဆိပ်ခံတစ်ခုမှာသင်္ဘောကျင်းမန်နေဂျာ (ယခင်အသုံးအနှုန်း) နှင့်တကွအရာရှိများအရာရှိအိမ်ယာမိသားစုများအတွက်ဖြစ်လေသည်။ သင်္ဘောငယ်နှစ်စင်းရှိသည်။ ယူ(၇) နှင့်မြစ်ဆုံ။ အရွယ်အစားအရယူ(၇)ကစက်တစ်လုံးတပ်မို့ပို၍ငယ်သည်။ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးသွားလာဝင်ထွက်နိုင်ပြီးဆိုဖာကူရှင်တပ်ထိုင်ခုံနှင့်မို့မန်နေဂျာစသည် လူကြီးစီးအဖြစ်သတ်မှတ်ကြသည့်တိုင်ကျန်အရာရှိများနှင့်အိမ်ယာနေမိသားစုများပါအသုံးပြုကြသည်။ မြစ်ဆုံမှာအလျားပေအစိတ်အနံခုနှစ်ပေခန့်ရှိပြီးစက်နှစ်လုံးတပ်ဖြစ်သဖြင့်ယူ(၇)ထက်ပိုကြီးကာခရီးသည်နှင့်ဝန်ပိုဆန့်သည်။  နှစ်စင်းစလုံးနေ့ပိုင်းတွင် ရန်ကုန်ဘက်မှမန်နေဂျာနှင့်စာရင်းကိုင်အရာရှိကြိုပို့ခြင်းအပြင် အခြားရုံးလုပ်ငန်းအကူးအသန်းတို့ကိုပူးတွဲဆောင်ရွက်၏။ ညဘက်တွင်မူအလှည့်ကျတာဝန်ယူကြလေသည်။ 

ယူ(၇)ကိုလူကြီးစီးအဖြစ်နားလည်ထားကြလေရာသူကအရွယ်အစားငယ်သော်ငြားအဟန့်ပိုကြီး၏။ ထို့ကြောင့်လူမကြီးတကြီး ကျွန်တော်ကဲ့သို့အရာရှိပေါက်စများမြစ်ဆုံကိုအစီးပိုများကြသည်။ တစ်ခုကောင်းသည်မှာမြစ်ဆုံကစက်နှစ်လုံးတပ်မို့အရံအင်အားပိုပြီးညရေးညတာပိုစိတ်ချရသည်။ ကျွန်တော်တစ်ဦးတည်းညဘက် လိုက်ပါသည့်အခေါက်ရေလယ်မှာကြုံခဲ့ဖူးသော တွဲရေယာဉ်တစ်စင်းနှင့်တိုက်လုနီးပါးဖြစ်ရပ်တုန်းကဆိုလျှင်စက်အားကောင်းသည့်မြစ်ဆုံမို့သာသေကံမရောက်သက်မပျောက်ခဲ့ခြင်းဖြစ်၏။ သို့ဆိုသော်ငြားယူ(၇)မြစ်ဆုံအပါအဝင် သင်္ဘောကျင်းနှင့်ရန်ကုန်လူးလာခေါက်ပြန်ပို့ဆောင်ရသောရေယာဉ်ဟူသမျှ ရာဇဝင်ချီကာအန္တရာယ်ကင်းကြသည်ချည့်ဖြစ်ပါ၏။ ကျွန်တော်ပင်လျှင်မိသာစုနှင့်အတူ ထိုမှာကိုးနှစ်ကြာနေထိုင်ကာနေ့နေ့ညညကူးသန်းခဲ့သည့်ပဲ။

ယင်းမှာယူ(၇)ထက်စာလျှင်မြစ်ဆုံနှင့်ကျွန်တော်ပိုရင်းနှီးရခြင်းအကြောင်းတစ်ရပ်ဖြစ်လေသည်။ နောက်တစ်ကြောင်းကပုဂ္ဂလိကနည်းနည်းဆန်သည်။ မြစ်ဆုံကိုမောင်းနှင်သူနှစ်ဦးစလုံး (အရပ်အခေါ်ဆလင်) မှာလူလတ်ပိုင်းတွေမို့ သူတို့နှင့်ဆက်ဆံရတာပိုလွတ်လပ်သည်။ ယူ(၇)ဆလင်တွေကလုပ်သက်ရင့်လူကြီးပိုင်းတွေမို့ထိုအချိန် အသက်သုံးဆယ်ပင်မရှိသောကျွန်တော်နှင့်ဆက်ဆံရာမှာဂုဏဝုဒ္ဓိဝယဝုဒ္ဓိတွေများများကြားခံလျက်မနေတတ်မထိင်တတ်ဖြစ်ရ၏။ သို့လျှင်ကြိုပို့ဖယ်ရီသင်္ဘောနှစ်စင်းအနက်တစ်စင်းဖြစ်သောမြစ်ဆုံသည် ကျွန်တော့်ဘဝအတွင်းပိုမို၍အထင်ကရဖြစ်လာခဲ့လေသည်။။

#                  #

မြစ်ဆုံရေယာဉ်မောင်းနှင်ကြသူနှစ်ဦးမှာကိုလှအုန်းနှင့်ကိုသိန်းလွင်တို့ဖြစ်ကြသည်။ ကိုလှအုန်းကအသက်ပိုကြီးပြီးရာထူးမဟုတ်လျင်ပင်လုပ်သက်ပိုရင့်ပုံရသည်။ ကိုလှအုန်းမျက်နှာတည်သလောက်ကိုသိန်းလွင်ကမျက်နှာ ချိုသည်။ တာဝန်ကိုလေးစားကျေပွန်သည့်အပြင်စိတ်ထားကောင်းမွန်ကြပုံမှာတော့နှစ်ဦးစလုံးအတူတူဟုကျွန်တော်ထင်သည်။ ကျွန်တော်ဆက်ဆံဖူးသမျှပြောရခြင်းဖြစ်သလိုကိုလှအုန်းနှင့်စပ်လျဉ်း၍ ကျွန်တော်သတိပြုမိတာတစ်ခုလည်းရှိသေးသည်။

ထိုအချိန်ကျွန်တော်သည်နတ်မောက်လမ်းစက်မှုလက်မှုအထက်တန်းကျောင်းတွင်ဖွင့်လှစ်ထားသောအီးတီအီးစီ ခေါ် ညနေပိုင်းအင်ဂျင်နီယာသင်တန်းများ၌အချိန်ပိုင်းစာပြနေသည်မို့တပတ်လျှင်သုံးရက်ပုံမှန်ညနေပိုင်းရန်ကုန်သို့ကူးရ၏။ ည၈နာရီအပြန်တွင် ရန်ကုန်ဘက်မှာတာဝန်ကျရေယာဉ်တစင်းစင်းက လာကြိုပေးသည်။ များသောအားဖြင့်ကျွန်တော်တစ်ဦးတည်းဖြစ်သော်လည်း သင်္ဘောကျင်းဝင်းအတွင်းနေထိုင်သူများကျင်းတင်ရေယာဉ်ဝန်ထမ်းများတခါတရံအကြုံလိုက်ပါလေ့ရှိကြသည်။ မျက်နှာသိရင်းနှီးသူတွေရှိသလိုမျက်နှာစိမ်းတွေလည်းပါတတ်၏။ မြစ်ဆုံအလှည့်ကျသည့်တစ်ညမှာကျွန်တော်မမြင်ဖူးသူတစုလိုက်ပါလာကြသည်။ သူတို့ထဲမှတစ်ဦးက ဆရာခင်ပါတယ်ဟေ့ဟုအော်ဟစ်ကာပြောပြောဆိုဆို ဦးပိုင်းခရီးသည်ခုံတွေမှာသွားထိုင်နေကြသည်။ ကျွန်တော်ကထုံးစံအတိုင်းကိုလှအုန်းနှင့်အတူတက္မခန်းတွင်းမှာ။

မြစ်လယ်ခေါင်သို့အရောက်တက်မခန်းထောင့်မှန်လည်ပြတင်းမှမျက်နှာတစ်ခုပေါ်လာပြီးဆရာခင်,ပါတယ်နော်ဟုပြောပြန်သည်။ ကိုလှအုန်းကမည်သို့မျှမတုန့်ပြန်။ မည်သူ့ကိုပြောမှန်းမသိသောကျွန်တော်ကလည်းငေးကြည့်ရုံသာတတ်နိုင်သည်။ ပဟေဠိသဖွယ်ဖြစ်နေသောထိုအနေအထားတွင်နစ်မြောလျက်ပြောနေကျအလ္လပသလ္လပစကားမျှပင်မဆိုဖြစ်တော့ပဲသင်္ဘောကျင်းဆိပ်ကမ်းသို့ရောက်လေ၏။ သင်္ဘောပေါ်မှကျွန်တော်ဆင်းသည့်အခါလူကြုံလိုက်လာသည့်အဖွဲ့ဆိပ်ခံပေါ်ရောက်နှင့်ကြပြီ။ သို့သော်ဆက်မသွားကြဘဲမြစ်ဘက်သို့လှည့်ကာတစုံတရာရှာဖွေနေကြဟန်ရှိ၏။ ကျွန်တော့်ကိုလည်းကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်လုပ်နေကြသဖြင့်သူတို့အားရှောင်ကွင်းလျက်ကျွန်တော်တံတားပေါ်သို့တက်ခဲ့၏။ ဇဝေဇဝါဖြင့်ဂိတ်အဝင်မှာသမင်လည်ပြန်ကြည့်မိသည်၌သင်္ဘောပေါ်မှကိုလှအုန်းဆင်းလာပြီးထိုလူအုပ်ကိုပင်ဖြတ်လျက်တံတားပေါ်တက်လာနေသည်ကိုမြင်ရသည်။ 

ကျွန်တော်လည်းအိမ်ဘက်သို့ဆက်လျှောက်လာခဲ့တော့၏။ ကိုက်ငါးဆယ်ခန့်ကွာသောအိမ်ခြံထောင့်အရောက်တွင်ထိုလူအုပ်ရှိရာဘက်မှတစုံတယောက်သောသူ၏အော်ဟစ်ပြောဆိုသံကတိတ်ဆိတ်စညဦးယံကိုထွင်းဖေါက်လျက်ပျံ့လွင့်လာလေသည်။

"ဘယ်အင်ဂျင်နီယာ့ယောက်ဖလဲမသိပါဘူးကွာ"

ကျွန်တော်လှည့်ကြည့်လိုက်သည့်အခါဆိပ်ခံပေါ်မှာသမ္ဗာန်တစ်စင်းခေါ်ပြီးစုပြုံတက်နေကြသောသူတို့ကိုမြင်ရ၏။ ကျွန်တော့်နောက်ခပ်လှမ်းလှမ်းမှငိုက်စိုက်ငိုက်စိုက်လှမ်းလာနေသောကိုလှအုန်းကမူလှည့်၍ပင်မကြည့်။ အခြေအနေကိုရိပ်စားမိပြီဖြစ်သောကျွန်တော် တကိုယ်တည်းပြုံးမိလေသည်။ ကြည့်ရတာဆရာခင်ဆိုသူသည်ဧရာဝတီပိုင်သင်္ဘောတစ်စင်းမှလူသိများဝန်ထမ်းတစ်ဦးဖြစ်ပုံရသည်။ ရေလယ်ဗော်ယာတစ်ခုတွင်ရပ်နားထားဟန်တူသောသူတို့သင်္ဘောသို့ပို့ပေးစေလိုသောဆန္ဒဖြင့် (လမ်းကြုံသောကြောင့်အပန်းမကြီးဟူသောအထင်နှင့်) မြစ်ဆုံကိုအကြုံစီးခဲ့ရာ၌ နှစ်ကြိမ်တိုင်တိုင်အမည်ကိုထုတ်ဖေါ်ပြောပါလျက်ကျွန်တော်တို့ကပို့မပေးခဲ့ကြရာသည်ဘက်ကမ်းရောက်မှသမ္ဗာန်တဆင့်ငှါးပြီးပြန်လှည့်သွားရသည့်အတွက်မကျေမချမ်းဖြစ်ပုံရကြသည်။ ဒါကသိပ်ပြီးမထူးဆန်း။ နားလည်မှုလွဲမှားခြင်းသာဖြစ်ပြီးနဂိုသမ္ဗာန်နှင့်ကူးသန်းနေကျမို့သူတို့အတွက်များစွာနစ်နာသည်မဆိုနိုင်။

ထိုလွဲမှားမှုအတွက်ကျွန်တော့်ကိုအင်ဂျင်နီယာ၏နှမပေးယောက်ဖအဖြစ်ဆဲရေးတိုင်းထွာသွားသည်မှာတော့ခုခေတ်အသုံးအနှုန်းနှင့်ဆိုနည်းနည်းများသွားပြီဟုဆိုရမည်သို့ရှိသည်။ မြစ်ဆုံသည်အင်ဂျင်နီယာမိသားစုများစီးနင်းသောသင်္ဘောဖြစ်ပြီးအင်ဂျင်နီယာမှန်လျင်သူ့ကိုသိရမည်ဟုယုံကြည်ထားပုံရသည့် ဆရာခင်နှင့်တပည့်များ သည်သူတို့ကိုမသိသော သူတို့ကလည်းမသိသောကျွန်တော့်အားအင်ဂျင်နီယာမဖြစ်နိုင်အင်ဂျင်နီယာထံကပ်ရပ်နေသောနှမပေးယာက်သာဖြစ်ရမည်ဟု (ခပ်ထွေထွေနှင့်) ကောက်ချက်ချလိုက်ပုံကရယ်အားထက်ငိုအားသန်လောက်၏။ ပြောသာပြောရသည်မိမိကိုယ်ရောင်ကိုယ်ဝါကလည်းစကားပြောသလားမှမသိသည်ကိုး။ ဒါသည်ပင်စာသင်ရာမှအပြန်မို့တိုက်ပုံအင်္ကျီကိုယ်တွင်စွပ်လျက်ရှိနေသေးသည်။

နောက်ရက်များတွင် ထိုအကြောင်းအစဖေါ်မပြောဖြစ်ကြတော့သည့်တိုင် ကိုလှအုန်းကိုကျွန်တော်စိတ်ထဲကကျိတ်၍ချီးမွမ်းမိတာတစ်ခုရှိသည်။ လုပ်သက်နုကျွန်တော်ဆရာခင်ကိုမသိဘူးထား လုပ်သက်ရင့်ရေယာဉ်ဝန်ထမ်းချင်းမို့သူသိမှာသေချာသည်။ ထိုဆရာခင်သည်သူ့အတွက်တစုံတရာပြန်၍အကျိုးပြုနိုင်သူဖြစ်ကောင်းဖြစ်မည်။ သို့သော်ထိုအမည်နာမဖြင့်သူ့တာဝန်ချိန်မှာတာဝန်မဲ့ဩဇာလွှမ်းမိုးဖို့ကြိုးစားသည်ကိုအလေးဂရုမပြု။ ပြောမည်ဆိုလျှင်တာဝန်အရ ထိုသင်္ဘောခေါက်အတွက်ခရီးစဉ်ကိုညွှန်ကြားခွင့်ရှိသူသည် ကျွန်တော်သာဖြစ် သည်မို့ကြားဖြတ်ပို့ဆောင်ရေးအတွက်ကျွန်တော့်ထံခွင့်မတောင်းဘဲသူ့ကိုလာပြောခြင်းမှာတရားမဝင်ကြောင်းတိတ်ဆိတ်စွာ သဘောထားပေးလိုက်သည့် သူ့စိတ်ဓာတ်ကိုမြင်သောကြောင့်ဖြစ်သည်။ ခွစာချင်းမို့ သိနား လည်သည်ဟုဆိုကာမှဆိုရော။ 

ထိုအတွက်ကြောင့်လည်းတာဝန်အရစီးနင်းခြင်းထက်ပိုသည့်ကိုယ်ရေးကိုယ်တာကိစ္စရပ်မျိုးမှာမြစ်ဆုံကိုအသုံး ပြုရန်အားတုန့်အားနာဖြစ်ဝန်လေးသည်လည်းရှိပါ၏။ ဥပမာမင်္ဂလာဆောင်အတွက်ပြင်ဆင်ဖို့ရန်ကုန်နှင့်ကူးချည်သန်းချည်ပြုရသည့်အခါမျိုး။ သို့သော်ကျွန်တော့်မင်္ဂလာကိစ္စမှာယူ(၇)ရောမြစ်ဆုံပါစေတနာအပြည့်ကူညီပေးခဲ့ကြပါသည်။ စီမံခန့်ခွဲမှုအဆင်ပြေစေရေးအတွက်သာမန်အားဖြင့်နာရီဝက်တစ်ခေါက်သာသင်္ဘောကိုအသုံးပြုကြဖို့သဘောတူထားကြသည့်တိုင်ထိုရက်ပိုင်းသင်္ဘောဆိပ်သို့ကျွန်တော်ဆင်းလာသည်ကိုမြင်သည်နှင့်အချိန်မရွေးစက်နှိုးကြိုးဖြည်ပြီးအသင့်စောင့်နေကြသည်။ အပြန်ကိုလည်းအချိန်မလင့်စေဘဲသီးသန့်ကြိုပေးကြသည်။ ထိုကြောင့်ပင်တရားရုံးမှာလက်မှတ်ထိုးသည်မှစ၍ဧည့်ခံပွဲကျင်းပသည်အထိရန်ကုန်နှင့် အကူး အသန်း မှန်သမျှကြောင့်ကျမှုကင်းခဲ့၏။ သည်ကြားထဲပြုံးတော်မူအလွဲတွေကြားသူတို့ခမျာကန့်လန့်ကန့်လန့်ပါရသေး။

ခန်းဝင်ပစ္စည်းကိုဘားလမ်းရှိဘုံဘေဘားမားကဲ့သို့သောဆိုင်များမှဝယ်ယူရန်ဆွေမျိုးတွေရင်းနှီးသူတွေအကြံပြုသည့်ကြားမှပင်ကျွန်တော်ကဆိပ်ကမ်းနှင့်နီးသဖြင့်သယ်ယူပို့ဆောင်ရလွယ်ကူသည်ဟူသောအကြောင်းပြချက်ဖြင့်လွစ္စလမ်းထဲရှိတက်သစ်စပရိဘောဂတိုက်တစ်တိုက်တွင်အပ်နှံမှာယူသည် (ဈေးနှုန်းသက်သာတာလည်းပါသည်)။ ပစ္စည်းများရသည့်အခါမြစ်ဆုံပေါ်သို့ဂရုတစိုက်တင်လျက်သယ်ယူပြီးအိမ်မှာနေရာချကြ၏။ ဘီရိုနှင့်မှန်တင်ခုံအဆင်ပြေသော်လည်းခုတင်ဆင်သည့်အခါပြဿနာဖြစ်လေသည်။ ခုတင်ကမည်သို့ပင်ဆင်ဆင်ပြီးသည်နှင့်ယိုင်ထိုးနေ၏။ သင်္ဘောကျင်းမှဝါရင့်အချောထည်လက်သမားများကိုယ်တိုင်လက်မှိုင်ချပြီးထိုကုတင်ကိုဆိုင်တွင်ပြန်လဲဖို့အကြံပြုကြသည်၌ကျွန်တော်မငြင်းသာတော့။ သည်အတွက်သင်္ဘောနောက်တစ်ခေါက်သုံးဖို့အားလည်းနာရှက်လည်းရှက်သလိုခံစားရသည်။

မတတ်သာသည့်အဆုံးခုနမြစ်ဆုံ ခုတစ်ခေါက်ယူ(၇) သုံးပါမည်ပြောတော့ကိုလှအုံးကမပြုံးစဖူးပြုံးကာလာပါဆရာရယ်ကျွန်တော်ပဲပို့ပေးပါမယ်ဆိုကာပို့ပေးပြီးအပြန်ပါတပါတည်းစောင့်ခေါ်သည်။ ပရိဘောဂဆိုင်မှာလဲစရာခုတင်အဆင်သင့်ရှိသည်မို့အဆင်ပြေသွား၏။ သည်လိုအလွဲမျိုးကြုံတောင့်ကြုံခဲကြုံရသည်ထက်အယူသီးတတ်သူများသာဆိုမင်္ဂလာဦးမှာ ခုတင်လဲ၍ပြန်ဆင်ရသည့်အဖြစ်အပေါ်မည်သို့ကောက်ချက်ချကြမည်မသိ။ ခုတင်လဲလျှင်လူလဲရတတ်သည်ဟုများ ခုနေပြောလာခဲ့သည်ရှိသော် ကျွန်တော်ရယ်မိမှာသေချာသည်။ အကြောင်းမှာအိမ်ခြေယာခြေအတည်တကျမရှိခဲ့သူပြီပြီ ကျွန်တော်ပြည်ပမှာရှိတုန်း သူတပါးကိုအားထားရသောအိမ်ပြောင်းအိမ်ရွှေ့ကိစ္စရပ်များအတွင်းအဆိုပါအိမ်ထောင်ဦးခုတင်ကြီးသာဘယ်ရောက်ကာဘယ်ပေါက်မှန်းမသိပျောက်ပျက်သွားသည်လူတွေကတော့ယနေ့ထက်တိုင်အလိုက်ပေး၍ပင်လဲမရနိုင်သောကြောင့်ဖြစ်ပါသတည်း။ 

သည်စာရေးခိုက်ဝင်ရောက်လာသောအရွယ်နှင့်ယှဉ်သည့်သံဝေဂစကားဖြည့်စွက်ရသော်လဲမရပေမဲ့အချိန်တန်လျှင်တော့ခွဲကြရမည်သာဖြစ်ပါသည်ဟူ၍။

#                  #

သို့နှင့်မင်္ဂလာဆောင်တနည်းမင်္ဂလာဧည့်ခံပွဲကျင်းပမည့်နေ့သို့ရောက်လာတော့၏။ ဘဝမှာအခြေအနေအရရောအမူအကျင့်အရပါ (ခုခေတ်တာစားနေသောအသုံးအနှုန်းဖြင့်) ပလင်ဟူ၍ဘာတစ်ခုမျှမည်မည်ရရမရှိခဲ့ဖူးသူပြီပြီကျွန်တော့်မင်္ဂလာဆောင်သည်လည်းအိုးစွဲခွက်စွဲဟုသာဆိုရမည်။ မင်္ဂလာဆောင်ဖို့ဆုံးဖြတ်သည်မှတစ်လခွဲခန့်သောအချိန်အတွင်းဆောင်ရွက်ခဲ့သည်ဖြစ်ရာ သူတကာမောင်နှံတွေလိုဟော်တယ်ကိုခြောက်လတစ်နှစ်ကြို တင်စာရင်းပေးမထားနိုင်။ သတို့သမီးဘက်က အင်းယားလိပ်မှအင်းယားလိပ်ဖြစ်နေသည်မို့ ဟိုတုန်းကရှားရှားပါးပါးတခြားဟော်တယ်များလည်းစဉ်းစား၍မဖြစ်။ သို့နှင့်ဒီဇင်္ဘာလအတွင်းရနိုင်သည့်ကြားရက်တစ်ခုကိုသာရွေးချယ် (လက္ခံ) ရတော့၏။ ထိုရက်သို့ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်ရောက်လာသည့်အခါမှာလည်းကြားဖူးနားဝတတ်အားသမျှဆောင်ရွက်ထားပြီးမို့အဆင်ပြေမည်ဟုသာအားတင်းရတော့သည်။ လွဲလျှင်အနည်းအကျဉ်းပေါ့ဒါတော့လည်းမတတ်နိုင်။

သတို့သမီးနှင့်မိသားစုကိုသူတို့စိတ်ကြိုက်ငှါးထားသော မိတ်ကပ်အဖွဲ့နှင့်အတူဟော်တယ်သို့သွားရန်ချိန်းထားပြီးပြီ။ အတူနေမိခင်ကြီးကလည်းသားဖြစ်သူဗျာများနေသည်ကိုမကြည့်ရက်သည်လား ဒီကိစ္စအမေတို့ဘာမှဝင်မပါပါနှင့်ဟုမိုက်တိမိုက်ကမ်းပြောထားသည့်သားအပေါ်ငဲ့ညှာသည်လားမသိလွန်ခဲ့သောရက်ပိုင်းကပင်ရန်ကုန်ဘက်ရှိသားကြီးအိမ်သို့ခေတ္တသွားဦးမည်ဆိုကာသွားနေပြီ။ မင်္ဂလာဆောင်ကိုထိုမှအခြားသားသမီးမြေးများနှင့်အတူလာလိမ့်မည်။ မင်္ဂလာဆောင်ကညနေပိုင်းမို့နေ့လည်ထမင်းစားပြီးချိန်လောက်တွင်တပည့်တစ်ယောက်ကိုအိမ်စောင့်ထားကာ ဟိုမှာလဲဖယ်မည့်အဝတ်အစားထုပ်ကိုဆွဲလျက်ဟော်တယ်သို့ကျွန်တော်ထွက်ခဲ့၏။ သင်္ဘောဆိပ်တွင်ရေယာဉ်နှစ်စင်းစလုံးမြင်သည်၌နီးစပ်ရာယူ(၇)ပေါ်သို့တက်ရင်းညပြန်ကြိုဖို့ဒီညဘယ်သူတာဝန်ကျသလဲဟုမေးသော် ကိုလှအုန်းကယူ(၇)တာဝန်ကျတယ် ဒါပေမဲ့ကျွန်တော်လာကြိုမှာပါဆရာစိတ်ဖြောင့်ဖြောင့်သာသွားဟုလှမ်းပြောလေသည်။

အချိန်တန်တော့လည်းမင်္ဂလာပွဲသည် ဝှဲချီးပြီးမြောက်အောင်မြင်ခြင်းသို့ရောက်ပါခဲ့၏။ အလွဲကတော့ဖြင့်မကင်းနိုင်ပါ။ မကင်းသည်မှတော်ရုံတန်ရုံမဟုတ်ကြေးစည်ပင်ကောင်းသော်လည်းတိုက်မောင်းကိုဂုဏ်ခံ၍ဆန်တလမြူပေးချူရုံနှင့်ဒူဟူဟူမမြည်ဝံ့ချေဆိုသလိုမျိုးပရိသတ်ဗိုလ်ပုံအလယ်မှာသာမကတသက်တာပါမျက်နှာ ငယ်ရမည့်အလွဲမျိုး။ အင်းလျားကန်ဟော်တယ်သမိုင်းမှာအခန်းအနားမှူးမပါပဲကျင်းပသောမင်္ဂလာပွဲဟူ၍ရှိလိမ့်မည်ဟုကျွန်တော်မထင်။ ကိုယ့်ကျကာမှအခန်းအနားမှူးငှါးရန်မေ့လျော့ခဲ့သဖြင့်ပွဲပျက်လျှင်ပျက်မပျက်လျှင်ရာဇဝင်တွင်ရစ်တော့မည့်ထိုအလွဲကိုအစီအစဉ်စတင်ရန်မိနစ်ပိုင်းအလိုတွင်မှသတိပြုမိသည်နှင့်ကြုံတော့ ၏။ စန္ဒယားဘိုကြည်တေးဂီတဝိုင်းနှင့်အတူပါဝင်လာသောအစ်မကြီးဒေါ်တင်တင်မြ၏ စေတနာသဘာနှင့်စာနာမှုတို့ကြောင့်သတို့သမီးပင်မသိလိုက်ဘဲထိုအလွဲကိုကျော်ဖြတ်နိုင်ခဲ့သည်မှာကံရောဉာဏ်ရောဖြစ်မည်ထင် သည်။ မိနစ်ပိုင်းအတွင်းကျွန်တော်ရေးပေးသောနုတ်ခွန်းဆက်လွှာနှင့်အတူအခန်းအနားကိုအမကြီးကသူ့သီချင်းသူသီဆိုရင်းအပိုအလိုမရှိဦးဆောင်ကျင်းပပေးသွားခဲ့သောကြောင့်ဖြစ်လေသည်။ 

ဧည့်သည်တွေရှင်းသည်နှင့်ဓာတ်ပုံရိုက်ခြင်းစသည်များကိုစက်ရုပ်သဖွယ်ပါဝင်ပြီးနောက်အိမ်ပြန်ရန်ကျွန်တော်ထွက်ခွာ၏။ ဟော်တယ်ဆင်ဝင်အောက်မှာသူငယ်ချင်းဖြစ်သူဗိုလ်ချုပ်သားကူညီစီစဉ်ပေးသောဆင်စွယ်ရောင်မာဇဒါ၃၂၃ကားလေးကအသင့်စောင့်ကြိုနေသည်။ (စကားချပ်၊ မနေ့တနေ့ကပင်ထိုဗိုလ်ချုပ်သားသူငယ်ချင်းနှင့်လက်ဖက်ရည်ဆိုင်အတူထိုင်ဖြစ်ခဲ့ကြသော်လည်းထိုအတွက်သူ့ကိုယနေ့ထက်တိုင်ကျေးဇူးတင်စကားမဆိုဖြစ်သေး။ မင်္ဂလာဆောင်ပြီးနှစ်ပေါင်းများစွာမတွေ့ဖြစ်ကြပဲ ပြန်ဆုံသည့်အခါတိုင်းမှာထိုအကြောင်းကိုစကားမစပ်ဖြစ်နှစ်ယောက်စလုံးမေ့နေကြပြီ။ မေ့လည်းမေ့လောက်ချေပြီလေ။) ကားအတွင်းသို့ရောက်သော်သတို့သမီးကမင်္ဂလာဆောင်သို့မလာရောက်နိုင်သည့်ဖိုးအေကိုဝင်ကန်တော့လိုပါသည်ဆိုသဖြင့်ပို့ပေးရ၏။ သူဝင်ကန်တော့သည်ကိုမလိုက်ပါဘဲကားထဲမှသာစောင့်နေရစ်သည်။ ခုပြန်စဉ်းစားရင်းငါသည်မျှပင်ရိုင်းခဲ့ပါလားဟုတွေးမိသည့်တိုင်ထိုအချိန်ကျွန်တော့်ရင်ထဲမှာကေးဝဋ်ပုဏ္ဏားနှလုံးသားမျိုးကိန်းဝပ်နေခဲ့သည်ကိုတော့အပြစ်ဟုမြင်ရန်ခက်ခဲဆဲရှိပါ၏။ သည်အကြောင်းအမေ့ကိုပြောပြစဉ်အမေကမင်းကိုယ်မင်းမိမဆုံးမဖမဆုံးမသားဖြစ်အောင်လုပ်တာတော့လဲအမေမတတ်နိုင်ဘူးလေကွယ်ဟုဆိုသည်ကိုလည်းပမှတ်ရနေမိသည်။

ပန်းဆိုးတန်းဆိပ်ကမ်းသို့ သတ်မှတ်ချိန်ထက်နာရီဝက်ခန့်နောက်ကျပြီးမှရောက်သည်။ ထိုစဉ်ကအများသုံးကူးတို့ဆိပ်ခံတံတားနှင့်ယှဉ်လျက်ဌာနဆိုင်ရာရေယာဉ်ငယ်များဆိုက်ကပ်ရာသီးသန့်ဆိပ်ခံဗောတံတားရှိသည် (ယခုဖျက်သိမ်းလိုက်ကြပြီ)။ ကမ်းပေါ်တက်၍စောင့်ကြိုနေဟန်တူသောကိုလှအုန်းကပွဲနေပွဲထိုင်အဝတ်အစားများဝတ်ဆင်ထားဆဲကျွန်တော်တို့နှစ်ဦးကိုရှေ့မှဦးဆောင်လျက်ထိုတံတားပေါ်မှသွားကြ၏။ ဘဝမှာအပျော်ဆုံးနေ့တစ်နေ့အဖြစ်သတ်မှတ်ကြသည့်မင်္ဂလာဆောင်သောနေ့မှာကျွန်တော်ပျော်ပါသလား။ မပျော်ဘူးဆိုလျှင်ကျွန်တော်မုသားသုံးရာကျမည်။ သို့သော်ယခုအချိန်မှာပြန်လည်ဆုပ်ကိုင်ဖမ်းဆီးဖို့ကြိုးစားရခက်ဆဲဖြစ်သည့်ထိုအပျော်ကိုအပျော်ဆုံးအဖြစ်ခံယူရန်မဝံ့သည်ကိုလည်းဝန်ခံရမည်။ မြစ်ပြင်ကျယ်ကိုဖြတ်သန်းတိုက်ခတ်လာသောလေနုအေးကတနွဲ့နွဲ့နော့နေခဲ့၏။ ထိုလေညှင်းကြောင့်ဗဟိဒ္ဓမှာအေးမြသည့်တိုင်ရင်ထဲမှာအပူတစ်ခုကိန်းဝပ်နေသည်ကိုလည်းကျွန်တော်တစ်ယောက်ထဲခံစားသိသိနေခဲ့သည်။ ထိုအပူကိုတော့အနောတတ္ထရေစင်ဖျန်းလျှင်ပင်လန်းပါ့မည်လားမဆိုနိုင်ချေ။

ဆိပ်ကမ်းပေါ်မှာမာကျူရီမီးများဖြင့်လင်းထိန်သည့်တိုင် တံတားနှင့်ဗော်ယာပေါ်မှာအလင်းဓာတ်ကအားနည်းနေ၏။ မြစ်ဆုံပေါ်သို့ရောက်ရန်အတွင်းဘက်မှာရပ်ထားသောအခြားဌာနဆိုင်ရာရေယာဉ်ငယ်သုံးစင်းကိုကျော်ဖြတ်ရမည်ဖြစ်ရာအရိပ်ကြောင့်မှောင်နေသဖြင့်သတိထားရသည်။ ခါတိုင်းတယောက်တည်းကူးသန်းနေကျဖြစ်သည့်တိုင် ယခုမှကိုယ့်ဘဝတွင်းသို့ဝင်ရောက်လာသူတစ်ဦးကို အတူဖေးမလက်တွဲခေါ်ယူနေရသည်မို့ပို၍ဂရု စိုက်ရလေ၏။ ဒါသည်ပင်ဘဝဖြစ်သည်ဟုဆိုရမည်လားမသိပါချေ။ နောက်ဆုံးသင်္ဘောကိုဖြတ်စဉ်မြစ်ဆုံမှစက်နှိုးသံကိုကြားရသည်။ ထို့နောက်မြစ်ဆုံဆိုက်ကပ်ထားရာနံဘေးသို့ရောက်၏။ ကိုလှအုန်းကသင်္ဘောပေါ်အရင်တက်ပြီးကျွန်တော်တို့အတက်အဆင်းပြုရာမှာကူညီဖို့စောင့်နေသည်။ 

ထိုအခိုက်အတန့်ကလေးမှာရုတ်တရက်မီးများလင်းပြီးမြစ်ဆုံတစ်စင်းလုံးဝင်းထိန်သွားလေသည်။

#                #

“တူနှစ်ဖြာ xx ရွှေဂဟေဆက် xx သွေမပျက်တဲ့မေတ္တာ.. ရေစက်ရဲ့ရှေးအလာ....မနှေးခါခါချင့်တွေး.. ချစ်ရေးခု x သမုဒယနွယ်လာ xx အော် ချစ်ရေး..ခု x သမုဒယနွယ်လာ.....ခုဘဝတကယ်xဘယ်မမုန်းတော့လေး...”

မီးရောင်စုံလင်းလက်သွားသည်နှင့်တပြိုင်နက်မှာပင်အဆိုတော်တွံတေးသိန်းတန်၏တေးသံကရေယာဉ်ပေါ်ရှိဆောင်းဘောက်မှတဆင့်ကြည်ကြည်မြမြကြီးထွက်ပေါ်လာသည်။ သင်္ဘောရှေ့ခန်းတစ်ခုလုံးမှာလည်းဖဲကြိုးတွေရောင်စုံမိုးပျံပူဖေါင်းတွေအပြည့်လှပစွာတန်ဆာဆင်ထားကြ၏။ တက္မကိုင်တာဝန်ယူထားသောကိုသိန်းလွင်၏အပြုံးကခါတိုင်းထက်ပို၍ချိုမြနေသည်။ တပြည်သူမရွှေထားဝတ္ထုထဲကငြိမ်းမောင်လိုလောကကြီးကိုအမြဲမကျေနပ်သည့်အသွင်ဆောင်နေကျကိုလှအုန်းသည်ပင်ကြည်လင်သောအပြုံးတို့ဖြင့်သွက်လက်နေ၏။ ခါတိုင်းတွေ့ရခဲသောမျက်နှာသိအခြားရေယာဉ်ဝန်ထမ်းတွေမှာလည်းအပြုံးကိုယ်စီနှင့်။ 

ကျွန်တော်တို့သင်္ဘောပေါ်ရောက်ပြီးနေရာတကျဖြစ်သည်နှင့်သင်္ဘောဆိပ်ကမ်းမှခွာသည်။ အခန်းတွင်းမှာမတ်တပ်ရပ်လိုက်ပါကြသော ကိုလှအုန်းနှင့်အဖွဲ့ကိုလွတ်နေသည့်ခုံတန်းများမှာဝင်ထိုင်ဖို့ပြောသည့်အခါအားလုံးကအပြုံးဖြင့်ငြင်းပယ်ပြီးနဂိုအတိုင်းသေသပ်စွာရက်လျက်သာနေကြ၏။ သည်ပွဲမှာငါတို့ရဲ့စစ်မှန်တဲ့ဂုဏဝုဒ္ဓိကိုပြသကြရမယ်ဟုများစွဲမှတ်ထားကြလေသလားမသိ။ ကျွန်တော့်ရင်ထဲတနေကုန်တင်းကျပ်နေကြသည်များလွင့်ပါးသွားသလိုခံစားရလေသည်။ အနောတ္ထရေစင်တွေနေရာတိုင်းမှာရှိနေကြပါလား။ မျက်ရည်လွယ်သောကျွန်တော့်ကိုယ်ကျွန်တော်ဆင်ခြင်ရင်းသတို့သမီးမျက်နှာကို (ယနေ့အဖို့ရာပထမဆုံး) ငဲ့ကြည့်မိသည့်အခါရွှန်းလဲ့စိုစွတ်သောမျက်ဝန်းတစုံကိုမြင်ရလေသည်။

တေးသံဆုံးသည်နှင့်မရှေးမနှောင်းမှာပင်သင်္ဘောကျင်းဆိပ်ကမ်းသို့ကပ်၏။ သတို့သမီးလက်ကိုဆွဲလျက်သင်္ဘောမှဆင်းကာတံတားပေါ်သို့ကျွန်တော်တက်သည်။ ကမ်းပေါ်မှာရပ်လျက်စောင့်ကြိုနေကြသောဒုမန်နေဂျာ (ယခင်အခေါ်) အပါဝင်အရာရှိမိသားစုများအခြားမျက်နှာသိများကိုလှမ်းမြင်နေရသည်။ လုံခြုံရေးဒလက်ကိုဖြတ်ပြီးဂိတ်တံခါးဝသို့အရောက် ဒုမန်ဂျောကတော်ဥရောပသူနှင့်အခြားအရာရှိကတော်တစ်ဦးတို့လက်ချင်းဆက်လျက်တားထားသည်နှင့်ကြုံလေ၏။ ဘိုမကြီး (ဝန်ထမ်းများအကြားကွယ်ရာမှာသူ့ကိုချစ်စနိုးရည်ညွှန်းလေ့ရှိကြသည့်နာမ်စား) ဘာတွေများလုပ်ဦးမှာပါလိမ့်ဟုကျွန်တော်တွေးမိခိုက်ဥရောပသူကြီးကစဉ်းငယ်ဝဲသော်လည်းရှင်းလင်းပြီသသောမြန်မာစကားဖြင့်ပြုံးရွှင်စွာတောင်းဆိုလေသည်။

"ဒီကဖြတ်ချင်ရင်သတို့သားကသတို့သမီးကိုအနမ်းလက်ဆောင်ပေးရပါမယ်ရှင့်"

ဝေးကနဲထောက်ခံသံတွေကြားမှာကျွန်တော်မင်တက်မိသလိုဖြစ်သွားသည်။ ဥရောပသူကြီးတောင်းဆိုသောအနမ်းဆိုသည်ဥရောပဆန်ဆန်အနမ်းဖြစ်မည်ဟုအဓိပ္ပါယ်ပေါက်မိသောကြောင့်ဖြစ်၏။ ငြင်းဖို့ရာမသင့်သလိုလူထူထူရှေ့မှာနမ်းပြရမည်ကိုလည်းဝန်လေးသည်နှင့်အရှက်ပြေရယ်မောရင်းတွန့်ဆုတ်နေမိ၏။ အကျဉ်းအကျပ်ကြုံလျှင်ဉာဏ်နီဉာဏ်နက်ထွက်တတ်သောဟိုတုန်းကညဉ်သည်နေရာမှာတော့အသုံးဝင်ပါ၏။ ရုတ်တရက်ပေါ်လာသောထိုဉာဏ်ဖြင့်သတို့သမီး၏ ပခုံးနှစ်ဘက်ကိုအယာအယာဆွဲယူကာကျွန်တော်ဘက်သို့လှည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက်သူမ၏နဖူးပြင်ပေါ်သို့အနမ်းတစ်ပွင့်ချွေပြလိုက်လေသည်။ လက်ခုပ်ဩဘာသံများနှင့်အတူဘိုမကြီးများကန့်ကွက်နေဦးမလားတွေးမိသေး၏။ သို့သော်သူမကရယ်မောလျက်တားထားသောလက်ကိုရုပ်သိမ်းပေး၏။ ကျွန်တော်တို့လည်းထိုနေရာမှထွက်ခွာခဲ့တော့၏။ 

မြစ်ဆုံပေါ်မှာမီးရောင်စုံတွေထွန်းညှိထားကြဆဲ။ သင်္ဘောနံဘေးဆိပ်ခံပေါ်မှာရပ်လျက်ကြည့်နေကြသောကိုလှအုန်းတို့လူသိုက်ကိုလှမ်း၍လက်ပြနုတ်ဆက်သည့်အခါ သူတို့အားလုံးလက်တွေဝှေ့ယမ်းကာပျော်ရွှင်စွာတုန့်ပြန်ခဲ့ကြ၏။ ထိုနေ့ကမထင်မှတ်ပဲ လမင်းတရာနှစ်ရာသာသောညခင်းလေးကိုကျွန်တော်ကြုံကြိုက်ခဲ့ရပါသည်လေ။

#                #

ကျွန်တော့်ဘဝတဒေါင့်တနေရာမှာသို့လျှင်အထင်ကရရှိခဲ့ဖူးသောမြစ်ဆုံ ခုများဖြင့်ဆီဘယ်ဝယ်ရောက်နေပြီကျွန်တော်မသိ။ ဧရာဝတီမှာပဲဇရာနှင့်ဗျာဓိကိုကုစားရင်းအသုံးတော်ခံနေဆဲလား။ ပုဂ္ဂလိကစီးပွားရေးခေတ်လက်ပြောင်းလက်လွှဲထဲပါဝင်ကာအမည်သစ်ဖြင့်ဘဝသစ်တစ်ခုမှာရှင်သန်နေသည်လားမမှန်းဆနိုင်။ သည်လိုမှမဟုတ် သက်တမ်းလွန်ဖျက်သိမ်းစာရင်းထဲပါဝင်ကာ တစ်စစီဖြတ်တောက်သိမ်းဆည်းပြီးနောက်သံတိုသံစဈေးကွက် (အများသိကြသောကြက်တန်း) သို့အပို့ခံလိုက်ရပြီလား။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မြစ်ဆုံကတော့နောက်ဆုံးအသားစိုင်တစ်စကျန်သည်ထိလူသားအကျိုးကိုသည်ပိုးသွားမှာသေချာသည်။

ထို့အတူကျွန်တော်နှင့်အရွယ်ချင်းမတိမ်းမယိမ်းမြစ်ဆုံ၏သခင် ကိုလှအုန်းတို့ရောဇရာကိုဘယ်လိုဖြတ်သန်းနေကြပါလိမ့်။ ရှိရောရှိကြသေးရဲ့လား။ ကြမ်းရှသောလောကဓံကိုကျွန်တော့်ထက်ပို၍ကြုံတွေ့ရဖွယ်ရှိလေရာသူတို့တွေအားလုံး ခေတ်လှိုင်းစံနစ်လှိုင်းမှန်သမျှသက်ရှည်နာကင်းအောင်မြင်ခြင်းအဖုံဖုံဖြင့်ကျော်ဖြတ်နိုင်ကြပါစေဟုကျွန်တော်ဆန္ဒပြုပါ၏။ မည်သို့ဆိုစေကျွန်တော့်ဒီဇင်္ဘာအတွေးမျှင်များထဲမှာတော့သူတို့အားလုံးနွေးထွေးစွာရှင်သန်နေကြဆဲသာဖြစ်ကြပါ၏။

(ပါလ)

၁၅/၁၂/၂၀၂၁ 

(၂၁:၄၅) နာရီ

ဓာတ်ပုံ၊ Pinterest မှယူပါသည်။